စူဇကာ ေယာက္်ား အပိုင္း (၂)

စာေရးသူ-ေရႊစင္ဦး

အခန္း (၃)

အိမ္ေရာက္လို႕ ေစ်းျခင္းေလး ခ်ၿပီး ေရတခြက္ေသာက္မယ္ လုပ္တုန္းရွိေသးတယ္... မိန္းမေရ ျမန္ျမန္ ျပင္ေဟ႔ ဗိိုက္ဆာ ေနၿပီလို႕ ေအာ္သံ ၾကား လိုက္ရေတာ႔ ေသာက္ေနတဲ႕ ေရေတာင္ သီးပါရဲ႕... ဖြဟဲ႕ ဖြဟဲ႔ လို႕ ကိုယ္ဘာသာ ရြတ္ရင္း မီးဖိုထဲ အေျပး တပိုင္း ဝင္ခဲ႔ရတယ္..။

မီးဖိုေဘးမွာ ႏွပ္ထားတဲ႕ ထမင္းအိုးဖံုးေပၚက မီးေသြးခဲေလးေတြ ေတာင္ ျပာ ေတာ္ေတာ္ ဖံုးေနၿပီ... ရခါစက ထမင္းခ်က္ရင္ ေပါင္းအိုးနဲ႕ ခ်က္မယ္ျပင္ေတာ႔ .. လူႀကီးက ..မိန္းမ ရယ္ ျဖစ္ႏိုင္ရင္ ထမင္းကို ငွဲ႕ခ်က္ ပါ တဲ႕.. ကိုယ္က ေပါင္းအုိး နဲ႕ ခ်က္တဲ႕ ထမင္း ကို မစားတတ္ လို႕ပါဆိုလို႕ .. ဒုကၡေရာက္ခံၿပီး ထမင္းရည္ငွဲ႕ ခ်က္ ရတယ္..။

ထမင္း ကို အေစ႔ မပ်က္ေအာင္ ထမင္းအုပ္ထဲ ခူးထည္႕.. ပဲေလး ၿဖဴး ၿပီး ပဲဆီ စစ္စစ္ေလး စမ္း ဆားေလး ျဖဴးၿပီး ဖြဖြေလး ႏွယ္ထားတယ္...၊ ဝက္သားေလး ၿပဳတ္ေၾကာ္ လုပ္ထားတာကို ကၽြပ္ေအာင္ျပန္ေၾကာ္ ၿပီး ဂ်င္းျပားေလး ၾကက္သြန္ျဖဴေလး ပါထဲ႕ရေသး တယ္… ေမႊးကၽြပ္ေနတဲ႕ ဝက္သားေၾကာ္ေလး တခြက္ ရၿပီ ... ပုဇြန္ေျခာက္ မ်ားမ်ား နဲ႕ ေၾကာ္ထား တဲ႕ ဘာလေခ်ာင္ေၾကာ္ေလး လည္း ပုလင္းထဲ က ေန ပုဂံထဲ ေျပာင္းထည္႕ ရေသးတယ္... ၊ ၾကက္ဥေလး သံုးလံုး ေလာက္ လဲ မက်က္တက်က္ ေၾကာ္လိုက္ ရေသးတယ္... ။

 အမယ္ေလး ေမ႕လို႕ ေရေႏြးက်က်ေလး ေဖာက္ထားအုန္းမွ... ေဟာ .. ဝင္လာပါၿပီ .. ထမင္းစားပြဲ မထိုင္ရေသးဘူး.. အသားေၾကာ္တတံုးေကာက္ဝါးလိုက္တယ္.. အင္း စားလိုက္တာ ထမင္းအုပ္ တအုပ္ ကို္ ေျပာင္တလင္းခါလို႕.. ကုိယ္႔ အတြက္ ေတာင္ ေစ်းထဲက အေမ နဲ႕ မံုဟင္းခါး စားမိခဲ႕လို႕ ေတာ္ပါ ေသးတယ္....။
စားေသာက္ၿပီး ေရးေႏြးခြက္ေလး  ကိုင္ လဘက္အုပ္ေလး မ လို႕ အိပဲ႕အိပဲ႕ နဲ႕ ထြက္သြားတယ္... ေကာ္ဖီ က်က်ေလး လုပ္အုန္း ေဟ႔လို႕ လည္း ေအာ္သြားေလရဲ႕....။

ဒါနဲ႕… မင္း အုန္းႏို႕ေခါက္ဆြဲ က အဆာပလာ ေတြ အကုန္ပါရဲ႕လားကြ. မုန္႕ကၽြတ္ေၾကာ္ ေရာ... ငါးဖယ္ေလး လည္း ပါးပါးလွီး ထဲ႔ အုန္း လို႕ ေျပာလိုက္သံ ၾကားမွ ငါးဖယ္ ကို သတိရသြားတယ္… ငါးဖယ္ ေမ႕ခဲ႕ျပန္ၿပီ ေျပးလိုက္အုန္း ဟဲ႕ ေစ်းတေခါက္.. ။

ေစ်းဘက္ျပန္မထြက္ခင္ ၾကက္ျပဳတ္ေရအိုး ေလး ျမန္ျမန္တည္ ထားခဲ႔ရေသးတယ္... ျပန္လာရင္ ေတာက္ေလွ်ာက္ တန္းခ်က္ ရအုန္းမယ္... အုန္းႏို႕ေခါက္ဆြဲ ကေတာ႔ အုန္းႏို႕မ်ားမ်ား .. အစာ စံုစံုနဲ႕မို႕ စားမေကာင္းမွာ ပူစရာမလိုဘူး.. လို႕ေတြးရင္း .. ေျပးလိုက္ရ လႊားလိုက္ရ နဲ႕ မုန္႕ဟင္းခါး ေလးေတာင္ ဘယ္ၾကား ကပ္မွန္းမသိ ေတာ႔ဘဲ ဆာလာျပန္တယ္.. အင္း အုန္းႏို႕ ေခါက္ဆြဲ က်က္မွဘဲ စားပါ ေတာ႔မယ္လို႕ ေတြးရင္း ငါးဖယ္စစ္စစ္ ေလး အစိတ္သားေလာက္ ရဖို႕ ကို ငါးတန္း ထဲ ေျခတိုေအာင္ ေလွ်ာက္ၿပီးမွ ရွားရွားပါးပါး ရခဲ႔တယ္... တခါထဲ ဆိုင္မွာဘဲ ေပါက္ခိုင္းလာခဲ႔တယ္ .. သူ႕မွာ ငါးဖယ္ ေထာင္းခ်ိန္ မရႏိုင္ေတာ႔...။

ေလပူ တခ်က္ ကို ဟူးကနဲ ေနေအာင္ ပါးစပ္ကမႈတ္ထုတ္လိုက္ရင္း စိတ္ေမာတာ က လူေမာ တာထက္ ပိုတယ္လုိ႕ ရြတ္ရင္း ဒီေလာက္ေတာင္ အေကာင္းႀကိဳက္တတ္လြန္း တဲ႕ စူဇကာႀကီး ကို အျမင္ကပ္ကပ္ နဲ႕…. ေတာ္႕ အုန္းႏို႕ေခါက္ဆြဲ က ငါးဖယ္ မပါေတာ႔ စား မျဖစ္ေတာ႔ဘူးလား .. ဘဲေသြးမပါေတာ႔.. မံုၾကြပ္ မထဲေတာ႔ ေရာ ဘာျဖစ္မွာလည္း ... ခ်က္ရျပဳတ္ရ ဝယ္ရခ်မ္းရတဲ႕ လူကိုလည္း အားနာအုန္း လို႕…. ဒီတခါ တကယ္ကို ေျပာျပစ္ လိုက္ေတာ႔မယ္... မေက်နပ္လို႕ ရန္ျဖစ္ၿပီး ကြဲရင္လည္း ကြဲေတာ႔ လို႕ေတာင္ စိတ္ထဲ စဥ္းစား မိေသးတယ္... ေမာလြန္းလို႕ပါ..။
ေစ်းႏွစ္ေခါက္ အသြားအျပန္ထက္ သူ စားခ်င္တာေတြ မရမွာ ေၾကာက္ လို႕ ေမာရတဲ႕ အေမာ က ပိုေသး တယ္... ဒါေတြကို ဒီလူႀကီး မသိဘဲ အိမ္ကေန ဟိုဟာစားခ်င္ .. ဒီဟာစားခ်င္ နဲ႕ အလကား စူဇကာႀကီး.....။

အခန္း (၄)

မီးဖိုေခ်ာင္ ထဲ မွာ ဟိုဟာ လုပ္ရမလို ဒီဟာ လုပ္ရမလုိ နဲ႕ ေယာင္ေတာင္ေတာင္  ႀကီး ျဖစ္ေနတယ္.. အခါတိုင္း ေတာ႔ သူဘာမွ စဥ္းစားစရာ မလိုေအာင္ ဟိုဟာေလး ခ်က္ပါဟ.. ဘာေလး မပါဘူးလား ညာေလး မပါဘူးလား နဲ႕ သူ႕အနားကို စားဘို႕ေသာက္ဘုိ႕ လာ လာ ေျပာေနၾက ဆိုေတာ႔ သူ႕ဘာမွ စဥ္းစားစရာ မလိုတဲ႕ အျပင္ သူခိုင္းတာေတာင္ မနဲ အလွ်င္မွီေအာင္ လုပ္ေပးေနရ လို႕ သူ႕ မွာ ေယာင္ခ်ိန္ နခ်ိန္ေတာင္ မရွိပါဘူး… မရွိလြန္း လို႕လည္း တခါတခါ စူဇကာႀကီး စူဇကာႀကီး နဲ႕ စိတ္ထဲက တဖြဖြ ရြတ္ေနၾက…။

အခုလို စူဇကာႀကီး ဘာမွ ဂ်ီးမမ်ား ႏိုင္ျပန္ေတာ႔ လည္း မီးဖို ထဲမွာ ဘာမွ လုပ္ခ်င္ ကိုင္ခ်င္စိတ္ မရွိေတာ႔ သလို.. မီးဖိုေခ်ာင္တခုလံုးဟာ လည္း အသေရ မဲ႕ ေနသလိုဘဲ…. ၾသ မီးဖိုေခ်ာင္ ဆိုတာလည္း စူဇကာႀကီး .. အဲ ေယာက်္ားႀကီး ခ်က္ခိုင္းသလို ဟင္းေကာင္း ေကၽြးေကာင္း ေတြ ခ်က္ေနမွ မီးဖိုေခ်ာင္ရဲ႕ အသေရ ရွိေနတာ ထင္ပါရဲ႕… အမေလး ေယာက္်ားေရ … က်မ ကို ခ်က္ခိုင္းလိုက္စမ္းပါ…  မီးဖိုေခ်ာင္ထဲ က မထြက္တမ္း ခ်က္လိုက္ခ်င္ပါရဲ႕….။

မွတ္မွတ္ရရ အုန္းႏို႕ ေခါက္ဆြဲခ်က္ တဲ႕ ေန႕ ကဘဲ ညေနစာ ဝက္သားႏွပ္ နဲ႕ စားၿပီး ညမွာ အင္က်ီ ခၽြတ္ႀကီး နဲ႕ အိပ္လိုက္တာ မနက္က် ဖ်ားပါေလေရာ… လမ္းထိပ္ဆိုင္ က စပ္ေဆး ေလး ကို တရက္ေပ်ာက္ႏိုး နဲ႕ ေသာက္လာလိုက္တာ အဖ်ား မက်တဲ႕ အျပင္ ပိုပို ဆိုးလာတာကို အေမ သိေတာ႔ အိမ္လိုက္လာၿပီး ညည္းတို႕ လည္း ေငြမရွိတာ လည္း မဟုတ္ ဘဲနဲ႕ ဒီကြမ္းယာဆိုင္ေဆး နဲ႕ ၿပီးရသလား ဆိုၿပီး ေဆးခန္း သြားခိုင္းတယ္..။

ဆရာဝန္ ေလး နဲ႕ ေသခ်ာ ကုလိုက္ မွ  တိုက္ဖိုက္ဆန္ဆန္ျဖစ္ေနတာ အဖတ္လံုးဝ မေကၽြး နဲ႕ ဆိုလို႕ ဘာအဖတ္ မွ မေကၽြးရတာ ၾကာသြားၿပီ..၊ အင္း ဒီေလာက္ အစားမက္ တဲ႕ ေယာက္်ားႀကီး ဘာမွ ကို မစား ရေတာ႔ဘူး… ။

က်မ ေလ ဆရာဝန္ က မစားခိုင္းလို႕ သူ မစားရတာကို ဝမ္းမနဲပါဘူး … ဒါေပမဲ႕ သူကိုယ္တိုင္ စားခ်င္စိတ္ မရွိတာ … ဘာမွ မပူစာ ေတာ႔တာကိုေတာ႔ ဝမ္းနဲ မိတယ္… အင္း ဘယ္လိုမ်ား ျဖစ္သြားပါလိမ္႕ .. ျပန္မွ ေကာင္းပါေတာ႔ မလားလို႕ ေတြးရင္း မ်က္ရည္ ေတြ က်လာ ျပန္တယ္…။
အခန္း (၅)

ဒီေန႕ေတာ႔ အဖ်ား က်သြားတာလည္း ေတာ္ေတာ္ၾကာၿပီဆိုေတာ႔ … ေယာက္်ား ေရ ရွင္ဘာေလးမ်ား စားခ်င္လည္း.. ဒီေန႕ ေဆးခန္းသြားရင္ ဆရာ႔ ကိုလည္း ေမးခဲ႔ပါလား… စားလို႕ ရရင္ ရွင္စားခ်င္တာေလး လုပ္ေပးမယ္ေလ လို႕ … ေျပာေပမဲ႕ … ေလသံေပ်ာ့ေလး နဲ႕ ငါျဖင္႔ မစား ရတာၾကာလို႕ လားမသိဘူး စိတ္ထဲမွာ စားခ်င္စိတ္ ကို မေပၚဘူး လို႕ ေျပာလိုက္ျပန္ေတာ႔ က်မ ဝမ္းနဲ ရျပန္ေရာ….။

ေဆးခန္း ကို အေမ နဲ႕ သြားျပၾကတယ္… အေမ႕ လည္း မွာ လိုက္ရေသး ဆရာဝန္ေလး ေမးခဲ႔ ပါအုန္း .. ဘာေကၽြးရင္ ရၿပီလည္း လို႕ ေျပာေတာ႔… အေမ က မ်က္ေစာင္း တခ်က္ထိုး ရင္ ညည္း မခ်က္ရ မျပဳတ္ရတာ ဘယ္ေလာက္သက္သာလည္း .. တခ်ိန္လံုး စူဇကာ ေယာက်္ားႀကီး ဆိုၿပီး ရြတ္ေနတဲ႕ မိန္းမက လို႕ ေျပာသြားတယ္… ။

အေမေရ က်မ မေျပာေတာ႔ပါဘူး ….. ေယာက္်ားစားခ်င္တာေလး မ်ားရွိရင္ ခ်က္ေကၽြး ခ်င္လိုက္ တာလို႕ စဥ္းစားရင္း…. ဟုိဘက္အိမ္ က ဂ်ီးေတာ္ႀကီးေျပာသလို ဒီေလာက္ အစားမက္တဲ႕ လူ အစားမဝင္ရင္ မလြယ္ေတာ႔ဘူး လို႕ ေျပာတာကို ျပန္ၾကားၿပီး ငိုခ်င္တဲ႕ စိတ္ေတြ လႈိက္လႈိက္တက္လာျပန္တယ္…..။

အင္း ထုိင္မႈိင္ေနတုန္း ဘဲ အေမတို႕ ျပန္လာတယ္.. အေမ ဆရာက ဘာေျပာလိုက္လဲ လို႕ ေမးေတာ႔ အဖ်ားလည္း မရွိေတာ႔ ဘူးဆိုေတာ႔ ခပ္ေပ်ာ႔ေပ်ာ႔ ဆို ဘာမဆိုစားရတယ္ ေျပာတယ္.. အမ်ားႀကီးေတာ႔ မစားနဲ႕အုန္းတဲ႕ … သူ႕ကိုသာ ဘာစားခ်င္လည္း ေမးၾကည္႕ လိုက္ေတာ႔ လို႕ အေမထံုးစံ အတိုင္း ခပ္ေထ႔ေထ႔ေလး ေျပာလိုက္တယ္….. ေယာက္်ား ကိုၾကည္႕လိုက္ျပန္ေေတာ႔ … ႏုံးခ်ိခ်ိ မ်က္ႏွာ ေပၚမွာ မခ်ိၿပဳံး နဲ႕ ငါျဖင္႔ တကယ္ ကို စားခ်င္စိတ္မရွိပါဘူး ဟာ လို႕ ေျပာလိုက္တဲ႕ သူ႕ အသံ ကို နားေထာင္ ၿပီး က်မ ျဖင္႔ စိတ္ဓါတ္ က်သြားလိုက္တာ… ရွင္ကလည္း စဥ္းစားစမ္းပါအုန္း ရွင္.. လို႕ ေျပာရင္း မီးဖိုထဲ အျမန္ေျပးဝင္ၿပီး ငိုခ်င္တဲ႕ စိတ္ေတြ မနဲ ေဖ်ာက္ျပစ္ရတယ္…။

ဟဲ က်က္သေရ မရွိ ဘာမရွိ.. မီးဖိုထဲ ထုိင္မႈိင္မေန နဲ႕ ညည္းေယာက်္ား ေခၚေနတယ္ သြားလိုက္အုန္း လို႕ ေျပာလို႕ အခန္းထဲ အေျပးတပိုင္း ဝင္လာမိတယ္… ၾကည္ၾကည္ေလး စိတ္မေကာင္းျဖစ္ေနလား .. ငါ အစား မစားတာ က တိုက္ဖိုက္ ဆိုတာ အဖတ္နဲ႕ လံုးဝ မတည္႕ လို႕ စားရင္လည္း ေသမွာ မလို႕ မစားတာ  ဒါေၾကာင္႔ နင္႔ ကိုလည္း မပူစာတာပါ.. ငါ မစားခ်င္လို႕ မဟုတ္ဘူး… ကဲ.. အခု ဆန္ျပဳတ္ေသာက္မယ္… ဘဲသားဆန္ျပဳတ္ေနာ္ တရုပ္နံနံ တို႕ ငရုပ္ေကာင္း တို႕ လည္း ထဲ႕ ၾကက္သြန္ျဖဴ မ်ားမ်ားေလးထဲ႕…. ဟို ဆားေပါ႔ေျခာက္ေလး လည္း မီးဖုတ္ၿပီး ဆီရႊဲရႊဲ ဆန္းခဲ႔အုန္း… ။

အမေလး… အခုမွ ရင္ထဲ ကအလံုးႀကီး က်သြားတယ္… မ်က္ႏွာ မဲမဲ ႀကီးကို ခ်စ္ မ်က္ေစာင္း တခ်က္ ထိုးလိုက္ရင္း…. စိတ္ခ်ေယာက္်ား ေရ ဆန္ေလး ေလွာ္ၿပီး အေကာင္းဆံုး ကိုျပဳတ္ခဲ႕ မယ္ ခဏေလး ေစာင္႔ လို႕ ေျပာလိုက္တယ္….။

ဒီတခါ ေစ်းသြားရတာေလာက္ ေျခလွမ္း ေတြ သြက္လက္ တာ မရွိေတာ႔ သလို… သူ႕ မီးဖိုေခ်ာင္ေလး လည္း မၾကာခင္ ဟင္းနံေကၽြးနံ ေတြ နဲ႕ က်က္သေရ ရွိလာေတာ႔မယ္…. ေနာက္ၿပီး  ဒီေန႕ က စၿပီး အေကာင္းႀကိဳက္ လွတဲ႕ စူဇကာ ေယာက်္ား ႀကီး ကို မၿငိဳျငင္ ေတာ႔ ပါဘူးလို႕ မ်ား အေမ႕ ကို ေျပာလိုက္ရင္ ..... အင္း ဆဲလိုက္မဲ႕ အမ်ဳိး....။

ေလးစားစြာျဖင္႔
ေရႊစင္ဦး
ဝန္ခံခ်က္

က်ေနာ္ အႀကိဳက္ ဝတၳဳတို ေတြထဲမွာ ဆရာမႀကီး စိန္စိန္ (ရႈမဝ ေထာင္ဆုရ) ရဲ႕ ဝမ္းတေတာင္ ဝတၳဳ တိုေလး လည္းပါ ပါတယ္… ဘေလာ႔ဂ္ ေပၚမွာ တင္ဘို႕ ရွာလိုက္ေတာ႔  က်ေနာ္႕ကိုယ္ပိုင္ အဲဒီ ဝတၳဳတိုေလး ပါတဲ႕ စာအုပ္ကေလး ေပ်ာက္ေနပါၿပီ…  စာအုပ္ ဆိုင္ေတြ မွာ လိုက္ရွာတာ လည္း အခုထိ မေတြ႕ေသးပါ.. ရရင္ တင္ေပးပါမယ္…။
အခု ဒီ ဝတၳဳ တိုေလး မွာ ဝမ္းတေတာင္ ရဲ႕ အေငြ႕အသက္ နဲ႕ က်ေနာ္ ေတြ႕ဘူး တဲ႕ စူဇကာ လို ေယာက္်ား ႏွစ္ေယာက္ ရဲ႕ လႊမ္းမိုး မႈ႕ အနည္းငယ္ ပါေၾကာင္း ဝန္ခံပါတယ္…။

ေရႊစင္ဦး